مهتاب شب های بی ماه

پاییز با رنگ های فریبکارانه از راه می رسد

صورت زشت خود را پشت هزار رنگ و لعاب پنهان میکند

پاییز این چای دبش سرد شده ته استکان

پاییز این خشکیده برگ هزار تکه زیر پا

پاییز این جوی بی آب

پاییز این سیب گاز زده زرد

پاییز این پادشاه دروغین فصل ها

می آید که بماند

با صدای کلاغ هایش

بادهای سردش

و زردناکی بیمار گونه اش 

مهتاب شب های بی ماه...

و سفر از راه رسید ...از حس زیبا بگویماز عاشقانه ها بگویماز خنده ها و سبکسری هایا از ریخت و پاش هاگاهی یک اتفاق درست به موقع می افتدگاهی یک لذت ماندگار میشودو کاهی حس عمیق خوشبختی آدم را متعجب میکند. گ مهتاب شب های بی ماه...

من به تکرار این ثانیه ها خوش بینم

من به شکوه ی این ثانیه ها میخندم

من به امروز به فردا خندان

خوش نوید دل جانان میدهم

مهتاب شب های بی ماه...

مرا میترساند

مرا عجیب می ترساند این سالگردها

سالگرد آشنایی

سالگرد سفر

سالگرد فوت

و سالگرد رفتن

سالگرد آمدن

میترسم

از گذر بی باک این زمانه تلخ

از گذر نا سرشار این روزهای فرد

میترسم از چهار نخ موی سپید

از سی و یک سالگی

سنی که دیگر عدد نیست...طولانی است ...

من

از گذر

این زمانه چالاک

میهراسم

همچو بیدی بر باد

مهتاب شب های بی ماه...

قلبم گرفته است

در اوج ناامیدی   امید پرسو میزند

پپ میزند و سوسو میکند

در اوج نفرت دارد عشق می روید دارد محبت می روید  دارد بهار میشود در دل برف زمستانی

اینجا

وسط یک شهر بزرگ

آدم های خسته

با عقده هایشان بازی می کنند

اینجا در اوج نیاز

با بی نیازی

در تلاطم اند

آدم ها

 

مهتاب شب های بی ماه...

سپاس را هرگز ننوشته بودم رنگ روزهایم عوض شده استبعضی ها برکت زندگی آدم اندبودنشان حرف هایشان نفس شان حتی نگاهشانبعضی ها که نباشند برکت نیستبارها گفته ام سپاس را ولی می نویسم این روزهاو نقش آینده را می مهتاب شب های بی ماه...